BİR ŞEHRİN OLMAYAN KADINI

Bugün evden çýkmadým
Perdeleri örttüm gündüz vakti
Koca bir günü kapattým dýþarý
Ýzin vermedim karanlýðýma dokunsun
Ýzin vermedim yalnýzlýðýmýn büyüsünü bozsun

Öyle alýþmýþým ki
Çok ayrýlýk gördü bu gözler
Çok eli avucundan kaçýrdý bu eller
Çok "elveda"lar duydu bu kulaklar
Çok bitiþleri sýrtlandý bu yürek
Ama hiçbirinde bükülmedi bu dizler

Dün gibi aklýmda
Ýki adým yol ne bitmemiþti hani
Biliyordum
Yolun sonundaki veda
Yolun sonuydu hakkaten de
Son veda olacaktý bu
"Bükül" buyurmuþtu sanki dizlerime yüreðim
Ýki büklüm kalmýþtým ben de

Dünya adýmlarýmýn askýda kaldýðý
O küçük boþluklara sýðdýrmýþtý sanki deveranýný
Kuþlarýn kanat çýrpýþlarý yavaþ
Trafik sakin
Sanki o son birkaç dakikanýn bitmemesi için
Elele vermiþti tüm varlýk

Senin varlýðýnsa, yokluðunu miras býraktý gitti
Son temaslarýnda tenin
Her þey yine can buldu
Artýk acý gerçekti
Ve sindire sindire yaþamak gerekti

Yolun o çatalýnda
Sen kendi yarýnýna gittin
Ben ucu nereye varýr bilmediðim bir yola yürüdüm
Minarelerden yükselen akþam ezaný eþliðinde
Manisini bulmuþtu gidiþin
Yokluðun kanlý canlýydý ama
Varlýðýný akþam ezanýyla yüreðime defnetmiþtin

Eþtiðin yürekten akan damlalar
Bir salyangoz gibi iz býraktý arkamda
Kimler gördü bilmiyorum
Çünkü ben kimseyi görmüyordum o ara
Ama gören varsa demiþtir arkamdan
"Yazýk,
Yazýk etmiþler adama"

Ezan sesiyle kendimi buldum karanlýk evde
Akþam olmuþ, hava kararmýþ meðerse
Ne zamandýr ve kiminle konuþuyordum
Hangi odasýndayým diye baktým
Seninle sokulup huzur bulduðumuz köþesinde
Yaslanmýþ duvara öylece bana bakýyordum

Açtým perdeleri
Pencereyi araladým
Yaðmur yaðmaya baþlamýþ
Önce toprak kokusunu çektim içime
Sonra kaldýrýmdaki ýhlamur aðaçlarýnýn kokusunu

Kaldýrýmlarýnda geziyorsun hala sokaklarýn
Köþebaþlarýndan dönüyorsun yüzünde tebessüm
Otobüse biniyorsun
Taksiden iniyorsun
Bir kafeye giriyorsun
Baþka birinden çýkýyorsun
Yanýmdan geçen her yüzde bana bakýyorsun
Her ebevyninin elini tutan çocukta bana el sallýyorsun
Kimi baþkalarýnýn ismiyle bana sesleniyorsun
Kimi ben selam veriyorum
Tanýmaz gibi yüzüme bakýp susuyor
Ve sinirli bir edayla arkaný dönüp gidiyorsun
Beni sensizliðe çektiðim perdelerin arkasýna hapsediyorsun
Bir küçük pencere aralýðýndan
Yokluðuna "yok" dediðim evime doluyorsun

Ey koca bir þehrin kokusunun üstüne sindiði
Yokluðun burada
Sen neredesin
Neden yoksun
Sosyal Medyada Paylaşın: