SUSKUN

SUSKUN


Karanlýktý odam pencerelerim karanlýk
Yýldýzým ol aydýnlat beni
Soðuktu yataðým, yastýðým soðuk
Yorganým ol ýsýt beni, yastýðým ol sarýl
Yeter ki gel ey sevgili

Hissetmiyorum bacaklarýmý, bacaðým ol yürüt beni
Yaklaþmýyordu ellerin ellerime, ellerim ellerin olsun tutsun ellerimi
Görmüyordu gözlerim, gözlerim ol görsün seni eskisi gibi
Yanýyordu yüreðim, yüreðim ol anla beni
Gel ey sevgili

Þimdi ben diyorum sana

Çiçeðin olayým topla beni
Suyun olayým susa bana
Senin olayým bul derdimi
Anla halimi, incittiðini
Býrakma beni ey sevgili

Aynan olayým gör yüzünü
Bardaðýn olayým kavra belimi
Gözlerin olayým akýt beni gözyaþlarýn misali
Kalemin olayým tut beni
Yeter ki gel ey sevgili

(Sen, ben ol, ben sen olayým… Biz olalým, býrakmayalým birbirimizi)

(Benden bir parçayý görme beni gör ruhumu gör ey sevgili…)

(Suskundu yine sana karþý kelimelerim, gözlerim suskun, suskunlukta bulalým birbirimizi…)

Sosyal Medyada Paylaşın: