Bir kasým ayazýnda düþtün içimin ýssýzlarýna kalemimin ucunda titreyip duran bir þiirle… ben senli bir düþün ortasýnda bulmayý sevdim kendimi henüz kar düþmemiþ sokaklarda dolaþýrken … ve düþmemiþti gölgen kaldýrýmlarýna bu þehrin daha dolanmamýþtý adýn dilime ve penceremdeki menekþe bilmiyordu adýný böyle yalnýz hissetmezdim kendimi ve böyle uzun olmazdý geceler
---- bir kasým ayazýnda düþtün içimin yangýnlarýna sarhoþ bir gecenin koynunda sakladým yalnýzlýðýmý zemheri düþerken bu þehrin sokaklarýna ben her an biraz daha sana düþtüm ben her an biraz daha aþka yenik... böyle titremezdi içim ve böyle uzak deðildi sabahlar.. --- bir kasým ayazýnda düþtün içimin yangýnlarýna hadi... gel de kurtar þimdi beni bu sensizliðin cehenneminden...
FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.