Düşündükçe içim sızlar ve yüreğim ağlar!
Hayli uzaktan fark ettim
Bir kalabalığın
Sessizliğine doğru
Merak ederek ilerledim
Nefesler tutulmuş,
Dikkatler kesilmiş, şaşkınlık
Hat safhaya ulaşmıştı fark ettim
Şahit olduğum
Manzara karşısında irkildim,
Niye tepkisiz insanlar
Diye söylendim
Dar bir sokaktı mekân
Sessizliğin ve şaşkınlığın
Kuşatmış lığındaydı,
O an düşünebilen birçok insan
Akşamın karanlığında,
Henüz gecenin başlangıcında
Ne istiyordu, densizlik yapan
Çaresizlik içinde kıvranan
Ve feryat eden zavallı
Aczi yet içinde ki nisa olan can
Sual ettim, bir insana
Başımı ağrıtamam,
Belanın içine banamam,
Derdime yeni bir dert katamam dedi
Ziyadesiyle kenara çekildi
Darp edilen gariban için
Belki de çok hak ediyordur dedi
Hukuku ve hakkı öteledi,
İnsan olmanın şiarından
Demek ki nasipsizdi, seslenmedi
Birçok
Sualler aklıma geldi
Bu kadar kayıtsız kalmak
Hangi izanın afakı olmalıydı,
Sinirlenmemek gerekti
Siren sesleri
Kulağımıza ilişti, demek ki
Çok geç olmasına rağmen gelebilmişlerdi
Lakin takat mi kaldı,
Akıl ve vicdan nereye bırakıldı,
Talan eden mi kazanmalıydı
Tekme tokat
Arabaya bindiriyordu
Zavallının her yanı kan revan
İçinde kalmıştı, nihayetinde
Bir genç o an atılmıştı
Kendine gelen şahitlerde katılmıştı
Ve o caniyi
Kıskıvrak yakalamayı başarmıştı
Kadın yere yığıldı,
Hıçkırıklar sağanağı durmuyordu
Ve o an nasıl medet umuyordu
Her tarafı
Yara bere içindeydi
İnsan denen onca kalabalığın
Şahitliği refakatinde
Canın katline ramak kalmıştı
Nesil ne kadar farklılaşmıştı,
Millet olmanın sürur
Ve kıvancı mı kalpten alınmıştı
Hukuk niye vardı,
İnsanın suç işlemesi bu kadar
Fütursuz mu olmalıydı, niye ayıptı
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.