Kimseler Bilmez
Çekenin derdini çekenden baþka,
Bilirim, dese de kimseler bilmez.
Olur da bir zaman düþersin zora,
Gelirim, dese de kimseler gelmez.
Kimi mecnun olup çýkmýþ daðlara,
Kimi tanrý sayýp, tapmýþ saðlara,
Kimi can adamýþ namý varlara,
Ölürüm, dese de kimseler ölmez
Parayla, pullara, deðer verenler,
Laf ile gönlünü yere serenler,
Zemheride taze nohut derenler,
Veririm, dese de kimseler vermez
Gitmiþ pazarlardan almýþ allarý,
Aþýrmýþ, toplamýþ, artan yallarý,
Bir gün gelip o da diker nallarý,
Kalýrým, dese de kimseler kalmaz
Gözün de, yüreðin de ayný baksýn..
Baktý mý gözlerin, yürekler yaksýn.
Öldüðünü duyan herkes aðlasýn.
Gülerim, dese de kimseler gülmez.
Yýldýrým, dersen sen doðruyu dersin.
Býrakýr iþini ele gidersin.
Eðer sende var ise ki verirsin
Görürüm, dese de kimseler görmez.
(1998 Merzifon)
Tayyar Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.