ellerimiz
susuz toprak
yarýna gebe
dokunsam alnýma
büyüyor ýssýzlýk
kaybolurken yüzler
dillenmeyen ayazlarda
parmak uçlarýmda korkularým
sesimde acýnýn dudaklarý
söyle
kaç çýðlýk yarasýdýr
bulutlarýn sancýsý
es geçerken vedalarý
kirpiklerinde daðýlýrken ömrüm
rüzgara sattýðým hasret
ve
insan kaç kez döner ölümden
gözlerinden düþerken...
nisan/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.