Senin gönlün ne büyükmüþ sevdiðim, Gönül bahçen açývermiþ rengârenk, Menekþeler, güller, þen yaseminler, Hepsi de birbirinden kýymetli... Ekilip kök salmýþlar bahçende, Kök salmýþlar, vazgeçemezsin hiç birinden... Envai kokular içinde, Hepsi, þefkât, sevgi, su ister senden, Yaþamalarý için gerekli...
Ben,Vefâ Çiçeði, Belki, gelip bahçevaným koklar da, Renkleniverir boydan boya bedenim...
Bir köþeden seyrederim tarhlarý; Yasemini alýr, koklar saklarsýn... Menekþeye el edip, sevgi yollarsýn... Hele o Kýymetli çiçeðin var ya, Gizli gizli kuytularda saklarsýn... Anlýyorum, ’bir çiçekle yaz olmaz’ denmiþ...
Sarmaþýklar sarmýþ beni, Hadi gel desen, Çýkmazlardayým, ne zor bir bilsen...
Vefâ çiçeðinin bir hatâsý var, Saklamamýþ, deyivermiþ sýrrýný, Sonra oluvermiþ ona dünya dar...
Ne o vazgeçmiþ, ne de ondan sen, Ýnan bu sözler yalnýz bir sitem, Sevgisi öyle derin ki bir bilsen...
Hâlenur Kor
13 Nisan 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.