Ben seni hiç sevmedim ki,
Martý çýðlýklarýna ýsmarladým siyah haykýrýþlarýmý
Yüreðimin sýzýsý sol yanýmý teðet geçti
Yumruklarýma sýrnaþtý içimde dolanan kan
Gecelere sakladým sancýlýý gözyaþlarýmý
hayaller dans ederken beynimin aþka çalan yanlarýnda
Þimdi;
Sýcak avuntular býrakýyorum kendime
Eskici pazarlarýndan esintiler geçiyor aklýmdan
Sessizce yudumluyorum yokluðunun zamanlarýný
Düþlerimden çýkamadý bir türlü endamýn
Yanýlmadým yokluðunda ilmek ilmek ördüðüm satýrlara
Dizmedim viraneye dönmüþ hiçbir düþüncemi
Savururken benliðimden en nazende halini
Yerlere vurdum ümitsiz yakarýþlar arasýnda kendimi
Sabahlardan sordum senden hatýra kimsesizliðimi
Aç kulaklarýný;
Yazmadým duvarlara doðan karanlýk þafaklarý
Bir derin nefes çekip sigaranýn tozunu dumanýný
Seni kandýrdým, beni yalanlarýnla oyaladýðýn zamanlarda
Azat ettim beni tüm satýr aralarýndan
Ben seni hiç sevmedim ki,
Bir drama sahnesinin son perdesiydin
Ýhanetinin altýna gizledim tüm gerçekleri
Neylersin ki acýyý ben hep Hak’ta bildim
Asýl acý oysa karþýmda, nereden bilebilirdim
Aynalarda provasýný yaptým sana diyeceklerimin
Kaldýrdým artýk baþýmý çiðnendiði sokaklardan
Senden bana ne varsa geçmiþimden sildim
Ve söylüyorum
Dün öldü benimle
Bugün de,
Seni hiç sevemedim sevmelerimde
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu