PENCEREM

Sensiz ev düþünemem.
Kapýlarý olmasýn evmin.
Pencerem dünyaya açýlan.
Bahtsýz kapýmdýr benim.
Þahididir, o giderken,
kapýnýn yaptýðý hainliðin.
Þahididir yaban çekingenliðimin.

Yaðmuru seninle izlerim.
Beraber dinleriz kuþlarýn cývýltýsýný.
Resimler çizerim buharlý camlarýna.
Ellerimi üzerine yapýþtýrýp,
Çaresizliðimi anlatýrým sana.

Sen olmasaydýn.
Nasýl görürdüm sütçü kýzýn,
Bakkal çýraðýyla oynaþmasýný?
Yeþil balkonlu evin kadýnýnýn,
nasýl duyardým tutkulu sesini?
Nasýl kovalardým sinekleri bilmiyorum.

Ýnsanlar seni pek önemsemezler.
Ama aldýrma sen.
Boþver pencerem.
Ýnsanlar hep öyledir zaten.
Pencerelerin aþýk olduðunu,
aðladýðýný bilmezler.
Hele hele senin,
Karþý evin çift camlý,
beyaz boyalý güzel penceresine,
Vurulduðunu hiç bilmezler...

Sosyal Medyada Paylaşın: