yangýnýmý söndürdü, denizimi köpürttü, doru atlar gibi coþtu, haydut yüreði koþtu, ....en öndeydi...
soluðu kuþlar gibiydi, silik mi silik izlenimleri, evvel zaman içinde, ben kendi içimde, yýldýzlara saldým seviþlerini....
ve derken; yanaktan süzülen gözyaþý gibi, düþtü cemreleri... güz yaðmurlarýyla ýslandý, sivil yüreði.. hiç bir þey olmamýþ gibi, devirerek yýkýntýsýný, ince bir sýzý oldu ve bir þiir kadar ....baþýmý döndürüyordu...
ben ki; alýþýk deðildim çaðlayan ýrmaklar gibi, söylemedim hep sakladým, açamadým hiç içimi... geçit vermedi surlarým, gurbet þiirleri gibi... ansýzýn aþk gidiverdi, aðladým çocuklar gibi... /gözyaþýmýn en tuzlu tarafýnda, hissettim gidiþini.../
Sosyal Medyada Paylaşın:
nebile bakıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.