KANAAT MÜLKÜ
Kanaat mülkümde hazine dolu,
Sanma ki, Dünyada gözüm var benim.
Ayýrmam, tevhitle birleþen yolu,
O yüce Resule sözüm var benim.
Nerde O Gülþen’in gülleri koksa,
Bülbülü olurum, kýyamet kopsa,
Makam, mevki, rütbe, niþaným yoksa,
Topraða belenen yüzüm var benim.
Kalbimden ayrýlmaz, ilâhi sevda,
Her yüzden görünür hazreti Mevla,
Hangi yöne dönsem, bir tek o peyda,
Allahtan ayrýlmaz, özüm var benim.
Yalnýz ona bükük, eðridir baþým,
Gönül ateþiyle, piþiyor aþým,
Cehennem olsa da þu altmýþ yaþým,
Cennetlere benzer, güzüm var benim.
Baþ tacýmdýr, Haktan gelen hediye,
Sebebini bile, sormam “ne?” diye,
Ahde vefasýzlýk yaparým diye,
Yürekte kazýlý, cüzüm var benim.
Benlik daðlarý da, toz toz savruldu,
Bir gönlüm var, oda dosta ayrýldý,
Senin tenin belki, çifte kavruldu,
Yaralý kalbimde, közüm var benim.
03.10.2007------Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.