bilmiyorsun,çok deðiþtim
kalmadý artýk mavinin buðusu kalbimde
köprülerini yýktým tüm aþklarýn
sokak arasý çalýnan sedalara kulaðým kapalý
dalgýn dalgýn geçiyorum sokaklarý
kimse anlamýyor beni diye söylenmiyorum
anlatmýyorum kimselere seni
adýn geçince
adýn zehir zemberek yaramýn üstünde ki
ki ben susuyorum
öyle bir susmak bu
dudaklarým kuruyor sanki çöl sýcaðýnda
soranlara da alýþtým ya gerçi
susmalarýma da
bilmiyorsun,çok deðiþtim
büyüdüm belki de
büyümek buysa tabi
gülmüyorum eskisi gibi
kahkalarým yanaklarýmý boyamýyor ala
suni besleniyor günlük tebessümlerim
doya doya þöyle gülmeyeli senden beri
bilmiyorsun
defter arasý kurutulmuþ anýlarým yok artýk
ve yetmiyor sýcak çayýn yanýnda dost sohbeti
her sabah hýrsla uyanýyorum
koþuyorum bir telaþtan diðerine
tam senin istediðin gibi
hýrslý,kýzgýn,bencil
istesem de olamýyorum[ italik ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.