Gece sarýp tütününe ölümü, Sensizliðimi giydirirken bana, Gözyaþlarýmdan sen düþerken, Korkuyordum ben, Seni kaybetmekten korkuyordum. Firari uykularým aþmýþtý gözlerimi, Seni düþünüyordum. Üþüyordum. Tüm gerçekliðinle yoktun.
Biliyordum beni düþünüyordun. Telaþa gebe olan bir sabaha, Uyanamayacak diye korkuyordun. Bense seni yaþamak istiyordum. Tüm gerçekliðinle seni yaþamak, Bir ömür gözlerinin gerisine bakmak, Döktüðüm yaþlarý kurutmak, Saklayýp seni sadece kendime, Seni kýran hayatýn içinde, Ne varsa tüm duvarlarý yýkýp, Sana ulaþmak istiyordum. Defalarca yalvardým Allahým’a, Beni getirsin diye sana, Bir kuþ olsam dedim defalarca, Konsam pencerene bir gece vakti, Sen derin uykulardayken izlesem seni, Ben ýslanýyordum yaðmurlarla, Hüzün vurmuþtu beni, Uçamadým, gelmedim sana. Korktum, hayatýmda ilk defa,
Sen gerçeklerden bahsediyordun. Ben tükenmekten korkuyordum. Hiç susma istiyordum aslýnda, Sesin gitmesin sesimden, Susma konuþ hep benimle, Hissedeyim ben seni, Yaþamanýn ötesine geçelim, Ah nasýl düþünüyordum, Yaþama tutunurcasýna, Seni istiyordum. Sen gerçek tuðlalarda, Duvarlar örüyordun. Seni kaybetmekten korkuyordum.
Düþünüyordun yokluðunda beni, Ben açtým gözlerimi telaþlý bir sabaha, Sen yoktun yanýmda titriyordum. Dualar ettim gün boyunca, Sen benden hiç gitmiyordun. Gidersin diye korktukça, Dualara sarýlýyordum. Uzak tutuyordum yüreðimde, Þeytan gibi ayrýlýklarý, Sonra telefonuma baktým. Arayaným yoktu benim. Aynalarda gördüm gerçeði, Gözlerimde saklanmýþtý kaderim. Bakýyordum kendime, Biri dokunsa yaðacaktým. Olmazdý ki, hayaldi bu da, Yalnýzlýðýmdan baþka bana dokunaným,
Akþam oldu sensiz yine, Aldým sevdanýn mendilini, Bir avuç tuz koydum mendilin ortasýna, Bastým kanayan yaralarýma, Bunlarýn hepsi geçecek, Karartma engin gökyüzünü, O sana elbet gelecek, Zaten o hiç gitmedi senden, Az sonra kapanýr o yara, Hain bir pusu kurmuþtu hüzün, Ayrýlýk vurdu yüreðine neþteri, Utandýr onlarý, utandýr yüreðim. Kanýtla onun sana geleceðini, Onu saklasýn hüzünbaz gözlerin, Tenin ruhunun aynasýnda yansýn, Umut çiçekleri ektikçe sen, Ayrýlýklar, hüzün utansýn.
Gökyüzü gürlüyordu yine, Saðanaklarda ýslanmýþ olarak geldi yar, Þimþekler saklýydý gözlerinde, Kýzmýþtý içten içe bana, Þiirlere alýnmýþtý alýnmasýna da, Gökyüzü sustu birden, Kýzgýnlýðýný görünce sevgilinin. Oturup þiirini yazdým ben, Baktým en gerisine gözlerinin, Ellerim bomboþtu, Kýzmýþtý ellerimde elleri yoktu. Ýlle de gerçek olsun diyordu. Býrak tüm bunlarý dercesine, Gerçeði yazýyordum ben, Sýcaklýðýna hasret ellerimle, Biliyordum, ne desem inanmazdýn. Sevgili yazýyordum iþte gerçeði, Seni yazsam romanlara sýðmazdýn. Affet beni.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.