Bir gönlün kýyýsýnda akþam Son kuþlar da gitti Þimdi kim tarar saçlarýmýzý anne yerine Kim tutar içimizde sevinci
Güneþ aðrýlar býrakarak geçiyor bahçelerden Göðsümüze çarparken sert duvarlar Biliyorum adýný söylemek yasak Hayat ince bir hüzün renginde Karanfilsiz sürmeye mahkum Emanet bir rüya gibi giriyor geceme
Þimdi ülkemizde sonsuz kýþ Ah dalabilsek biz de o beyaz rüyalara Acýlarý unutup koþabilsek sevince
Oysa tutunduðum dallar elimde Ben yerdeyim Garip bir yalnýzlýktýr yaþanan Ürperten ve korkutan insaný
Artýk yaðmur ýslatýr korkularýmýzý Belleðimde yanlýþ kalmýþ bir aný gibi Yüzümde asýlý kalýr gülüþün Kuþlar kýrar aynalarý
Sen nerde baþlayýp nerde bittin Hep bir soru olarak kalýyorsun aklýmda Þimdi son sevincimi bir ölüyle paylaþýp Öylece gireceðim geceye
Oysa biz bu yolun baþýndaydýk daha
Mustafa ÖZÇELÝK Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özçelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.