Bir ben bilirim yürek acýlarýmý,
Bir de yüreðim...
Hani demiþ ya þair;
“Karþýndakinin gördüðü kadarmýþ ya rengin”
O yüzden bir yüreðim bilir,
Bir de ben
O yüzden anlatamam yürek yangýnlarýmý…
Bir ben miyim seven,
Bir ben miyim yýkýlan?
Paramparça bir kenara koyulan bir ben miyim?
Deðilim biliyorum aslýnda,
Peki, neden anlamaz yüreðim,
Hüzünleri gözlerimde,
Výcýk výcýk acýlarý neden ellerimde taþýyorum…
Galiba anlamak istemiyorum…
Biliyorum da anlatamýyorum benliðime.
Söküp acýlarý yerinden,
Yaralarýmý týrnaklarýmla kazýyorum…
Hüzünleri gözlerimde,
Výcýk výcýk acýlarý yüreðimde yaþýyorum…
Aslýnda kendi kendime yaptýðýmý,
Ve acýlarý çoðalttýðýmý,
Gerçeðe döndüðümde anlayacaðým biliyorum.
Hani demiþ ya þair;
”Sevdiðin Kadar Sevilirsin”
Gerçeðe döndüðümde anlayacaðým,
Sevildiðim kadar seveceðim biliyorum.
Ama aslýnda…
Ben böylesine sevmekten korkuyorum…
Oysa ben,
Düþlüyorum…
Oysa ben gülüm,
En yürekten ve en romantik sevgiyi,
Sevmeyi ve sevilmeyi…
Sevdalarýn bir anlamý olsun istiyorum…
*tna
28 Þubat 2009