SABAH GÜNEŞİM

Bazen soðuk, poyraz, bazen yaðmur, kar...
Sen her gün bir türlü esersin, bende.
Sevdan, sekiz yönden gelen bir rüzgâr…
Bilmem ki dört mevsim ne’dersin, bende?
Özgün bir Ýlâhi esersin, bende.

Bazen çatýdasýn, týkýr týkýrsýn
Fýrtýnam, yaðmurum, þakýr þakýrsýn! ..
Deli kasýrgamsýn, nedir o hýrsýn! ?
Her yeri tarumar edersin, bende!
Ne yazýk, sonunda hedersin, bende!

Saçaklarýmdaki buzlarsýn, sarkan
Bir kuzey rüzgârý mutlaka arkan…
Senin hasarýndan bir benim, korkan
Dolular yaðdýrýr gidersin, bende!
Boz bulanýk akar girersin, bende.

Ayaza çekersin, donup, gecede
Bir çýðlýk esintin, her bir hecede!
Kar kýþ, düðüm düðüm, her bilmecede
Anlamam, çözemem, ne dersin, bende?
Dört mevsim, durmadan ne’dersin, bende?

Ilýk bir meltem ol, gel, es baþýmda!
Sabah güneþi ol, süzül karþýmda!
Bir bak, buzlarý çöz, ak gözyaþýmda!
Neden, hep donduran kedersin, bende?
Her zaman poyrazca esersin, bende.

Kýraðý çalmýþ bir þaþkýna döndüm!
Dünyamý þaþýrdým, aþkýna döndüm!
Ýçinde eridim, taþkýna döndüm!
Sellere verir de neylersin, bende?
Neden, aþka isyan eylersin, bende!

Bahar güneþim ol, bitir kýþýmý!
Býrak artýk yeter, býrak hýþýmý!
Doð geceme; ýsýt, iç ve dýþýmý!
Daðlar arkasýna gidersin, bende
Anlamadým ki ne sezersin, bende?

Ellere fýrtýna, bana meltem ol!
Bana düðün, bayram; ele matem ol!
Kalbime vurulan nurdan hatem ol!
O nurdan mutluluk yeþersin bende!
Onur’dan mutluluk derersin sen de.

Onur BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın: