Her yok oluþa sarýlýyorsa da sitemler,
Alýþýlagelmiþ sýradanlýklar sarýyor,
Titreyen duada ki ellerimi…
Bitiyor dalgalarýn vurduðu sahil gibi,
Haykýrýþlarla, yürek yangýnlýðýný yazdýðýmýz kelimeler…
Gözyaþlarý ýlýk bir meltemin nezaretinde,
Kuruyor tenine deðen tuzun himayesinde,
En derine dalýyor gözlerin…
Kirpiklerin yayýndan fýrlayacak,
Deðdiðinde parçalayacak bir ok oluyor…
Acýsýný sarmalýyorum, bir nefes çekiyorum sineme.
Ýsyana ramak, yumruðumu sýkýyor,
Kanatýyorum tenimi…
Bir Ahh! fýrlatýyorum parçalanmýþ ciðerlerimin arasýndan,
Soluduðumuz uçsuz bucaksýz dünyaya…
Yorgunluða meydan okuyorum,
Duymuyor bedenimin aðýrlýðýný ayaklar…
Hissetmiyor hiçbir acýyý,
Faturasý erken kesilmiþ canlar…
Her isyan saçlarýmda beyaza deðiyor,
Her beyaz ellerimden mezara çekiyor…
Ama biliyorum;
Her doðan güneþ ýsýtacak anasýný sattýðýmýn dünyasýný.
Her doðan güneþ ýþýtacak bütün karamsarlýðýmý.
Her doðan güneþte neler doðacak,
Biliyorum bütün karamsarlýklara inat,
Hala ümit var,
Kaf daðýnýn ardýnda olsa bile…
adem efiloðlu / bir garip ademoðlu