Çanakkale’de zor þartlarda, Dayanýlmaz çatýþmalarda, Yoksulluk ve fakirlik içinde Bir millet, Türk milleti. Her türlü kötü þartlara raðmen, Ýnanýlmaz güçlükelere karþý, Savaþtýlar. Çünkü: onlar Türk milletiydi. Mustafa Kemal taarruzu deðil, ölmeyi emretmiþti. Gerekirse bu vatan uðruna ölmek de vardý. Ama dönmek yoktu. Hiçbir zaman olmadý, olmayacaktýda. Düþman çýkmýþtý karaya, Türk ordusu kararlýydý, cephanesi kalmasada. Siper etmiþti gövdesini, Süngülerden parlayan hilal. Allah Allah sesleriyle, haykýrýyordu mehmetçik. Düþmana vermedi aman, Bulamadý kaçacak zaman, Geldiðine oldu bin piþman. Çökmüþtü üzerine bir kara bulut, TÜRKÜN KAHRAMANLIÐINI GÖSTERMÝÞTÝ MEHMETOÐLU MEHMETHAN.
KÜBRA YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
kübra yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.