SON GECE...

Boynum bükük,
Sabahý bekliyorum yine bu gece...
Sanki seninle bir olup gitti
Ve güneþi taktý peþine...
Yalnýzca ay ýþýðý var þu halimi gören...
O da ancak sensizliðin þiirini yazmaya yetiyor...
Peki ya yýldýzlar nereye gitti??
Bana her geliþinde ayaklarýna sermemiþ miydim
onlarýn bütün renklerini...


Bir ben varým ki sorma,
Yýldýzlara hükmederdim sen yanýmdayken...
Rüzgar bile selamý çok görüyor artýk saçlarýma deðmeden...


Usulca kaçýyor,
Hiçbir fýrtýna temizlemiyor odama býraktýðýn matemi...


Yaðmurlarda yok artýk biliyor musun??
Çünkü bulutlarda gitmiþ seninle...
Bulutlarda gitmiþ diyorum;
Gözlerime haber vermeden...
Böyle habersizce çekip gitmek neden??
Dön desem dönmezsin biliyorum;
Dudaklarýmý öpemezsin eskisi gibi...
Ellerimi eritemezsin ellerinin içinde...
Ve kollarýný boynuma dolayýp sýmsýký saramazsýn beni...


Bende duramam ki artýk buralarda ;
Bu sabaha karþý herþeyimle geliyorum...
Mezarlarýmýz birbirine uzak olsa da...
Giderayak hayata söylenecek son söz bende ;
’’ Bizi ölüm bile ayýramaz demiþtin ya ;
Bak ayýramadý iþte...’’


ÝNCÝ KANDEMÝR (hires)

Sosyal Medyada Paylaşın: