içimizde tükenen
bir sürgün bahar
cemreler ufalandýkça
avuçlarýmýzda
kül rengi papatyalar
ki
yapraðý soðuk
gece vururken duvarlara
sýðýntý bir çýðlýkla
kaybolur güneþ
aþýnmýþ adýmlarda
gözlerime sürdüðüm kan
omzuma çökerken dað
kaybolmuþ bir anahtar
yasaklý kapýlarda
tam þuramda
üþürken yalnýzlýk
can çekiþir
kendi nefesinde...
nisan/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.