Hiçbir zaman ölümü sana atmadým Her zaman nemli coðrafyamýn mevsimi oldun Sadece aðladým sürgün istikbalime Gene de umut aktý damarlarýma Her seferinde siyahlarý çýkardým Çýplak kaldým Ateþine yar olup terimi akýttým küllerime Toprak örttüm vazgeçilmiþliðin üstüne
Kendimi unutarak senin olmalýydým Mükemmel olmalýsýn bende Her dertten seni düþünerek kurtulmalýyým Verdiðim her nefes ömrüne akmalý Aldýrma!. Nefes aldýðýmda kýsalan ömrüme Affet!. Seni bir gün daha sevemediðim için.
Belki bir gün Korkularým düþmanýmýn eline geçer Senle dolu ruhuma eziyet eder Olsun! Hayatým bir gün daha ertelenir Tutunurum tenime Seni bir gün daha severim Belki bir gün Ýçimdeki seni/sana ait olan her þeyi avuçlarýna solurum Yüzüne sürersin o zaman Hatýrlarsýn! Limanýna geldiðimde yitik gençliðimi El deðmemiþ ülkemi
Hadi gel artýk! Canlandýr yürüdüðüm ölüm yolunu.
Saat/ 05:00 Tarih: 09/04/2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
poLo_aS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.