Bir fýrtýnaya girmiþtik, Alabora olmuþtuk, Anaforda kalmýþtý bedenlerimiz Üþümüþtük... Savrulmuþtuk sen bir yana, Ben bir yana... Acýlar kanatmýþtý ama Biz olmuþtuk birer polyanna...
Oysa ben, Sana olan aþkýmýn cengaveriydim, Yenilmez bir savaþçýydým, Ya da ben öyle zannediyordum kendimi... Ta ki sen vurduðunda öldürücü son darbeyi... Cengaver deðil artýk bir hiçtim...
Ýçten içe yýkarken sen benim kalemi Ben ise hala koruyordum iyimserliðimi, Zehirli bir yýlan gibi girmiþtin kanýma, Bir þey dememiþ, Seni havale etmiþtim Allah’ýma...
Dindiðinde yüreðimin tam ortasýnda fýrtýna, Geride büyük bir hüzün ve enkaz býraktý... Tortusu kalmýþtý ya aþkýnýn, o da bitti, Bir tetik düþtü, Ben yaralandým, sen öldün Sevda dediðimiz o hikaye bitti... Ve artýk ben seni kalbime deðil, Gezdiðimiz tozlu sokaklara, Ve kumsala gömdüm...
08.04.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.