MUHSİN YAZICIOĞLU'NA İTHAFEN (ÜŞÜYORUM)

ÜSTÜMÜ ÖRTSENE ANNE..!

Bugün bir hüzün çöktü içime nedeni belirsiz
Adresi çoktan silinmiþ bir aþký arýyorum
Son duraðým neresi bilmiyorum
Yarým bir þeyler var içimde
Bitmeyecek bu hüznüm farkýndayým.
Gökyüzü öfkesinden terlerken
Ben soðuktan donmak üzere kapýndayým ANNE
Eksik bir yaným öylesine sensiz
Ellerim buz
Ellerim üþüdü tutmuyor Anne..
Kar beyaz umutlarýn içinde
Ellerini tutmak için uzansam
Bir ýþýk belirir sonsuz mutluluða çaðýrýr beni
Burada rüyalar uzun | uykular sen gibi sarmýyor Anne
Hava çok soðuk
Kaskatý kesildi bedenim soðuða
Can çekildi dizlerimden
Ayaklarým sana varmýyor anne.
Yeni bir gün doðuyor hançer gibi
Burasý soðuk-
bedenim soðuk-
yine içindeyim kaderin.
Kör bir kuyunun dibindeyim..
Bu bataklýk gittikçe derinleþiyor
Vakit susamýþ kanýmý içiyor Anne.
Avutuyorum iþte umutlarla gönlümü
Ýnan ki bu bile yetiyor bana
Kaskatý kesildi bedenim soðuða
Dudaklarýmda mor bir tebessüm
Kýrmýzýya çalan mavi
Yüklendi omuzlarýna Þehbal-ý umudun
Varsýn böyle olsun
Senin canýn sað olsun
Ben olmasam ne fark eder yanýnda
Bir yaným eksik – bir yanýmsa huzur dolu
Hasretin dikeni batar bedenime
Karanlýk-kor gibi düþer yine vakitsiz
Son bir kere görseydim ya yine Anne..!
Bu hallerimin sebebi
hazin hikayemin istenmeyen finali
55 yýlýn üstüne ilk defa huzur sýzdý içime
Sevdam aðlýyor bir daðýn eteðinde
Üþüdüm ellerim tutmuyor Anne
Damarýmda kaným dondu akmýyor anne
Ruhum sonsuzluða kanat açarken
Üþüdüm çok – üstümü örtsene anne
(üþüyorum) üstümü örtsene ANNE…


Sosyal Medyada Paylaşın: