Oðlum… Caným.. Ýlkbaharýmýn ilk ýþýðý Yüreðimin kalkaný Muradým Caným.. Seninle gençliðimi Uðurladým acý ve gözyaþýyla. Kâh güldük kâh aðladýk. Beraber gözyaþýmýzý katýk yaptýk. Birlikte büyüdük oðlum seninle. Gözyaþý dolu gecelerimin sevinci Karanlýk gündüzümüzün de feneri. Oldun Oðlum.. Çok üzdün çok da üzüldün belki Ama bir gün haykýrmadýn “ Geleceðim ne olacak” diye. Kendi çabalarýnýn içinde Hep sustun…sadece.. Ýsyandaydýn sen de Belli etmesen de Kýrgýndý ela gözlerin Yýllar yýllarý kovaladý. Günler günleri Ýki iken üç olduk.. Sen ve kardeþin.. bir de ben Hayat sofrasýný taþýyan Üç bacaklý masaydýk artýk.. Yýkýlmamak için savaþtýk. Hatýrlar mýsýn Oðulcum..? 1999 Aðustosunu.. O kara geceyi.. Deprem oluyor diye Haykýrarak uyandýðýmýzda Kardeþinle bana Kalkan olmuþtun kollarýnla. Anlamýþtým O an.. Büyümüþtü Dünkü küçük Can Gurur duymuþtum.. Buruk bir gururdu.. Gözümü kapadým açtým Büyümüþtün Oðlum.. Bir daha kapadým açtýðým da.. Artýk yoktun oðlum.. Uçmuþtun yuvadan.. Dön diyemem.. Seni Özlüyorum oðlum.. Sessiz isyanýný.. Sevgini göstermesen de.. Sevgini hissetmeyi özlüyorum.. Seni seviyorum Oðlum… Sosyal Medyada Paylaşın:
SONimza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.