AH!...GÜLSEN!

Ah!... Gülsen!
Ne çok aþktýn sen,
Ne çok sevda;
Aldanmaya hazýr çaðlalar gibi,
Bir baharý kaç ömre saydýrýrdýn;
Bir bilsen?

Tüm aþklarýnla sil baþtan seviþirdin sen,
Aþk dolu bir baharda,
Karnýn aþa doymuþken üstelik,
Gözlerin yaþa,
Yüzünde kadýnlýðýn kývancý,
Albasma giydirdiðin þehvetten bedeninle,
Gerçekten seviþirdin….

Yine de, kýz oðlan kýz kalýrdý özün ve
Dilinde bir ezgi, sol memende yazgý gibi,
O meþhur sözün;
Aþk özlemez, özletir…

Bir annenin memelerini nasýl sýzlatýrsa bebeðinin kokusu
Nasýl sýzarsa özlem, sütten özge damla damla bir bebeðin aðzýna,
Öyle özlerdin aþký ve
Sen de özlenirdin Gülsen.
Yeni yetme bir delikanlýnýn yasak ýslaklýðýnda özlenirdin sen.
Bir güzellemeye yüz verirdi gazeteler,
Bir de doðru söze; ne denir?

Ah! Gülsen!
Ne çok tuttun kendini?
Ne çok kustun safra safra dost diye yuttuklarýný?
Yine de tükürmedin bir “merhaba”nýn hatýrýný, telvesiz suratlara.

Sahi nece büyüyordun sen?
Hangi dilde güzelleþiyordun sevmeye baþlarken?
Ýlk sevdiðin çocuk elini tutup, sana;
“Seni seviyorum” dediðinde ve sonra da,
Nazým’dan rubailer okuduðunda, aþka dair.
Balýn hangi tadýný öðreniyordun, bir erkeðin öpüþlerinden?
ve nasýldý ilk seviþmenin tadý;
Hayatýn tuzuyla karýþýnca aþk?

Ah!...Gülsen!
Hep ýslak giyindin aþký sen,
Aldýrmadan Filizkýran poyrazýna hoyratýn,
Soyundun yüreðini ihanete verdin.

Sahi, neye benziyordu yüzün senin?
Hangi aþkýn gömütünde duacýydý ellerin?
Yasaklanýrken tüm yakarýþlar Tanrýlar kapýsýnda,
Kaç sözcük masum kaldý Gülsen?
Kaç söz kirlenmedi aþk yüzünden ve
Bir türlü sarýlmadý yarasý ; her dilde sevmenin.

Sen, kendini ele verdin Gülsen,
Nasýl sanýksýn þimdi; bir bilsen?
Savunmasýz bir sav gibi ömrün;
Bil ki; geçersiz ölürsün þimdilerde,
Ah!...Gülsen
Sosyal Medyada Paylaşın: