AYÞEGÜL BENÝM
Neymiþsin Ayþegül, neymiþsin be sen?
Daðlar böbürlenir, sana “Dað” desem!
Bir meltem gibisin, denizden esen,
Tatlý esintine kapýldým senin!
Kendimden geçiyom, deðince tenin!
Ben sevince, herkes tanýdý seni!
Bütün dostlarýmýz, kýskandý beni(!)
Bir hayat baþladý seninle yeni,
Yaþama sevincim oldun sen benim!
Daim, ellerinde olsun ellerim!
Komþular da, iþi gücü býraktý,
Hepsi ikimize kancayý taktý,
Bu kez, sevda bizi iyice yaktý,
Artýk, Ayþegül’üm bir ömür benim!
Daha çok baðlandým, deðince tenim!
Tanrý, bizi bize yazdýysa eðer,
Düþmanýn kurþunu, kendine deðer,
Bize saldýranlar, kaybeder deðer,
Ben, onun olmuþum, Ayþegül benim!
Yanýyor, tenine deðince tenim!
Ne de severlermiþ, benim gülümü(!)
Genç yaþýnda, çektirdiler zulümü,
Onun için, göze aldým ölümü,
Kimseye kaptýrmam, Ayþegül benim!
Koru Tanrý’m, bozulmasýn düzenim!
Arif der, her daim: Allah, büyüktür!
Önce saðlýk gelir, en büyük mülktür!
Alnýmýz açýktýr, baþýmýz diktir!
Duysun cümle âlem: Ayþegül benim!
Ölünceye kadar elinde elim!
Arif GÖLGE
(Anamur, 28 Ekim 2006-SABAH)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.