Çocuklarý çocukluðumda tanýmýþtým
Seksek oynarken, ip atlarken
Babamýn, anamýn, öðretileriyle
Mýzýkçýlýk yapmadan, taþýmý haksýzca sektirmeden
Ýpi gerdirip atlayaný düþürmeden
Kardeþçe severken, cebimdeki
Dut kurusunu bölüþürken, birlikte büyürken...
Sonra;
Bebeðim karnýmdayken
Onunla, elimi karnýma koyup konuþurken
Müzik dinletip, iletiþim kurarken
Ýnsana, sanat’a, saygýya yaþama dair
Kendimce doðrularý öðretirken
Aldýðým hazzýn tarifini bile anlatmazken...
Sonra;
Duvarýmýn en üst köþesinde
Ata’mýn resmini gururla seyrettirirken
Yaptýðý mücadeleleri heyecanla anlatýrken
O’nun ilkelerini, devrimlerini sevdirirken
Ve...tüm bunlarýn yolu ancak ve ancak
Çalýþmaktan geçtiðini benimsetirken
Her "A" harfi çocuklarca ATATÜRK olurken...
Sonra;
Ne mi oldu..?
Çocuklar büyüdü
Gözlerini iri iri açýp
"Yalancýsýn" dediler!
Yanlýþ öðrettin dediler!
Daha neler neler dediler!
Tek mutluluðum ise;
Atam’ý ben gibi çok sevdiler!..
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.