Karanlık odama güneş doğmuyor
Kalp sensiz bugün bir baþka atýyor
Gözler seðiriyor eller titriyor
Yürek senin acýnla sendeliyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
Yüzüm hiç gülmüyor yürek yanýyor
Gönül dili söylüyor ses çýkmýyor
Virane duvarda yanký bulmuyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
Hayalin gözde asýlý duruyor
Duvardaki resmin içli bakýyor
Yürekte ki yara farklý kanýyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
Soðuk odam sensiz ýsýnmýyor
Etraf donuk canlý kul bulunmuyor
Baþým dumanlý yastýða varmýyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
Sensizlik çile yük bana yaramýyor
Gönlümde hoþnutsuzluk yer tutuyor
Uzuvlar kilitleniyor sen diyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
Ýçimde arzun coþtu can acýyor
Gözlerden yaþ damlamýyor akýyor
Her þey seni andýrarak gel diyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
Sensizlik suskunluðunu bozuyor
Telepatiyle çok þey anlatýyor
Aynadan odam daðýnýk yansýyor
Karanlýk odama güneþ doðmuyor
05.04.2009
Seyfi Yiðit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.