ben istanbul
þehir uyanýyor
istanbul yine düðün arifesinde bir bakire
vapur sesleri yükseliyor arþa
ve galatadan oltalar yaðýyor deryaya
elleri nasýrlý balýkçý ahmet umutlarýný salmýþ suya
yeditepe nin üstü parçalý bulutlu sema
maskeler telaþlý yine
kimi iþe yetiþmeye çalýþýyor kimi bilmem nereye
kapalýçarþýdan aldýðým termosu kahveyle dolduruyorum
öyle,alelade bir banký mesken tutuyorum
aman yarabbi mahþer bu olsa gerek
hergün bir son yine istanbulda
bugün,bu sabah,bu bankta
çocukluðumu düþünüyorum
tozlu sokaklarda,küçük evlerde
az önce gibi geçmiþ çocukluðumu
hacý bakkal,horoz þekeri,abimin okul dönüþleri
düþürdüðümde öldü sandýðým bebeðim
annemin gençliðini,mahallenin delisini,simitin tadýný...
bugün,bu sabah,bu bankta
yýllarýn nasýl geçtiðini düþünüyorum
çamurda oynayan beni,bayram sabahlarýný,babaannemi
zaman denen þeyin ne olduðunu düþünüyorum
sonra hepsini istanbul yapýyorum
bu gürültü benim sesim
koþup duran insanlar,aceleciliðim
yeditepe,içimdeki yedi ayrý kadýn
ah istanbul,sen bilmezsin ben olduðunu
aynýyýz bak,sana diyorum
þöyle bir içimi açsam sen çýkarsýn
ah istanbul ben kokmaktasýn
denizin,mehtabýn,göðün benim
ah istanbul ben senim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.