Her dört Nisan gelende
Özüm yanar Baþbuð’um,
Aðlayan var;Gülende,
Özüm yanar Baþbuðu’ um.
Geçti on iki sene,
Gene aðladým gene,
Bekledim acý dine,
Özüm yanar Baþbuð’um
Birlik için harç idin,
Boynumuza borç idin,
Baþýmýzda taç idin,
Özüm yanar Baþbuðum.
Bilinirdin Türkeli’nde
Kýzanýnda gelininde,
Aðladýlar ölümümde
Özüm yanar Baþbuðum.
Bu gün yine Dört NiSAN,
Üzülür aðlar insan ,
Sönmem ne kadar yansam
Özüm yanar Baþbuðum.
Ölümün güç verdi bize,
Yine de çýkmadýk düze,
Yürümedik baþka iz’e,
Özüm yanar Baþbuðum.
Eþin ayrýldý birlikten,
Oðlun uzak ikilikten,
Milletine kötülükten,
Özüm yanar Baþbuðum.
Ýktidara geldik bir kez,
Çakamadýk iyi koz,
Ayrý telden çaldýk bir saz,
Özüm yanar Baþbuðum.
Oðuzsoylum yanar özüm.
Dert sinemde bir kaç düzüm?
Ýþte böyle iki gözüm.
Özüm yanar Baþbuðum.
04/04/2009
OÐUZSOYLUM