eyy diyarbekir... Her ne kadar tarih koksada dað kapýda surlarýn, baðrýnda þiven kadar doðal,yasak bir aþk yatar. surlarýn ardýndan izlerken güneþin geceyi bana býrakýþýný, bir daha andým o gardaki o son bakýþýný.
gözlerine bu þehirde bakmak vardý,bu þehirde tutmak ellerini. aþkýn en çok yakýþtýðý bu þehirde bir sen yoksun sevgili. bir bana gurbet olmuþ buralar, ve fiskayanýn yoksul kesimi kadar muhtacým þimdi sana.
hadi... gelsene artýk. gel ki,mardin kapý þen olsun. Amed’degüneþ geceyi ilk kez terk etmesin. gazikök te dicle’de çocukça bir coþku olsun varlýðýn...
ve surlarýndan Amed’inbir kez olsun benimle izle gün batýmýný, beraber gülelim þoför muavinlerine. kaçak çay tadýna bulaþsýn dudaklarýmýz.
gel ki,birdaha gitme... bil ki, aþk kadar baþka hiç birþey benzemiyor AMED’E
Sosyal Medyada Paylaşın:
BAHARGÜLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.