KARAM

Deniz mi ayýracak seni benden
Ben bu katran karasý sevdanda
Ben bu zifiri akþamla boðuþurken
Yanarken bir sýla hasreti gibi baðrýmda sensizlik
Geceler yürürken üzerime dev dalgalarla
Ve ben bilmezken yoðrulmuþ acýlarda yüzmeyi
Sen söyle!
Batmaz mý kahýrlarýn baðrýnda bu tekne.
Daðlar mý önüme perde, akþamlar mý?
Yoksa ben miyim kör
Çýkarsýz düþmüþüm yollara
Ne taþ, ne kaya, ne göl…
Rüzgâr vurdukça baðrýma kýrbacýný
Sevdanýn yaðmurunda yýkanýrken umutlarým
Bu dað, bu taþ, nasýl bana zindan olur
Gel gör.
Üþümüþüm sensizliðin koynunda
Bir keskin gece örter üstümü
Döþeðim, her santimini bildiðim taþra
Çekmiþken derinden bir nefes
Her soluk zehir, her soluk keskin,
Ve rüzgâr eþlik eder yalnýzlýðýma
Sensizlik zor karam, sensizlik aðýr
Yýkamadý beni bu özlem, bu kahýr
Feleðin çemberinden geçtikçe aðýr aðýr
Kadere yenilmek yok, yok ezilmek geçmiþe
Gelecek göreceksin;
Ellerimizin kavuþtuðu günde
Ben meydan okuyacaðým acýmasýz gecelere.


Sosyal Medyada Paylaşın: