Sessiz bir dokunuþtu içimde ürperen yalnýzlýk. Sade bir karanlýk, huysuz siyahlýðý ile Perde ile örtüyor gözlerimin önüne… Yüreðimdeki sen ýsýtýyorsun bedenimi sadece Dudaklarým dudaklarýnýn müptelasý Ellerin küsmüþ elime ki dokunamýyor bir kere… Susuz kalan dudaklarým çatlamýþ, bir aðaç kabuðu gibi Yanaklarýmdan süzülen yaþlar ýslatýyor sessizce Durduramýyorum yüreðimi atýyor delicesine Seni istiyor, aðlýyor günlerce… Bu sensizliðe medet ey sevgili! Paramparça kalbim durmuyor yine…
Sus ey sessizlik! Sus ey zaman! Susun yýldýzlar! Yeter artýk! Yetmedi mi bu kadar çýðlýklarýnýz? Yetmedi mi yüzüme karþý vurduðunuz cümleler? Yetmedi mi bu çektiðim çileler? Yetmedi mi beni yerden yere vuran bu günler? Yetmedi mi? Yetmedi mi bu karanlýklar? Sýzlayan hýçkýrýklar… Benimle aðlayan anýlar… Yetmedi mi?
Boþ çerçeveler bakýyor soðuk yüzüme. Ürperiyor içim o son gidiþini düþündükçe… Her þey açýk, ortada yayýlmýþ dertler bir bir. Gözlerimi kapasam hayali sarýyor her yere. Sessiz duvarlar konuþuyor teker teker… Islanmýþ anýlar birer birer… Geride kalan son hatýralar… Bu aðlayan son mektuplar… Kalem tutmuyor titreyen ellerim, Bu son çýrpýnýþlar…
Yürüyorum yalnýzlýk sokaklarýnda, Issýz, sonu görünmeyen bu yolculuða, Dolaþýyorum bilinmeyen sessizlikte… Suskun oldu artýk çareler, Dökülüyor gözlerimden yaðmur misali… Ömrüm susmuþ, bu son fasýl sanki… Ellerimi açmýþ haykýrýyorum semaya; Ey susan zaman! Zaten her þey serili önümde, Artýk nasýl geçersen geç...
RÜZGÂR Sosyal Medyada Paylaşın:
ruzgar_809 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.