Sevenini bir baþýna,
Koyar gider gönülsüzler.
Gönülleri kan revana,
Boyar gider gönülsüzler.
Sever gibi görünüler,
Melek yüze bürünürler,
Hep uðruna ölünürler,
Kýyar gider gönülsüzler.
Konulmuþ gibi avluya,
El söyleye kulak duya,
Senin alnýný namluya,
Dayar gider gönülsüzler.
Birgün layýðýný bulur,
Gider ona köle olur,
Kayýplardan bir ses gelir,
Duyar gider gönülsüzler.
Sevmediðini fark edip,
Aþýðý gama gark edip,
Yeminlerinden çark edip,
Cayar gider gönülsüzler.
Sen güvenirsin sözüne,
O kar yaðdýrýr yazýna,
Ne olduðunu yüzüne,
Sayar gider gönülsüzler.
Ozan kalýr yana yana,
Böyle inana inana,
Gün gelir kötü zamana,
Uyar gider gönülsüzler.
.................
Sanma ki iþini bilir,
Nice nice ahlar alýr,
Bu dünyaya odun gelir,
Hýyar gider gönülsüzler.
Gönülsüzler gönülsüzler,
Hiç utanmaz çok yüzsüzler.
Ozan AKAR
30.03.2009
20:15
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.