Acının Evi Yürektir
Acýnýn kulaðýna eðilip sordum,
Kimden yanasýn?
’Ben iki tarafý keskin kýlýcým’ dedi acý
’Yandaþým yok, yükü çekende kalýrým.
Kadir bilmezler mutludur hep,
Ben, ahh çekenin canýnda yaþarým.’
Þarabýn kulaðýna eðilip sordum,
Söyle bakalým, kimin canýný yakarsýn?
’Aþktan içeni aðlatýrým’ dedi þarap.
’Vardan içeni güldürürüm,
Yokluktansa sebebi,
Yavaþ yavaþ öldürürüm.’
Ulu aðaca sordum
Yapraklarýný niye yere atarsýn?
’Ben, dallarýmda taze yaprak isterim’ dedi aðaç
’Sonbaharý bahara döndürendir bedenim.
Umut yok olsaydý bende,
Oturak olurdum ilerideki gibi,
Üstüme oturanla ayný olurdu kaderim.’
Yaþlý kadýnýn kulaðýna eðilip sordum
Hayýrdýr, ne eylersin, ne haldesin?
Avuçlarýný iki yana açýp, göðe baktý kadýn,
’Çok ettim, dilimdir söz geçiremediðim
Sevdiklerimin sevgilerini yere saçtým.
Ahh, bu yanlýþtan artýk dönülmez,
Acýnýn bundan sonra evidir yüreðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.