Ey ömrüme ömür katan sevgili! Nedir bu yokluðunun sebebi? Gittiðin günden beri, Sensizliðim hep yalnýzlýk ile geçti… Sevseydin hiç gider miydin ki! Benden vazgeçer miydin ki! Yüreðin hep bende idi… Nasýl kalpsiz yaþayabildin ki? Onca zamandan beri, Hala unutamadým seni… Sayamadým sensiz günlerimi… Aðlayýþlarým biçareydi. Gecelerim hep hayallerinle süslenirdi. Gözlerimi her kapadýðýmda, Yalnýzlýk sevinirdi… Kader aðlarýna sardý beni… Bu diyarda tutunacak tek dalýmda Kýrýldý gitti… Son nefesimde bitti… Hýçkýrýklara boðulurdu sessizliðim. Çýldýrasýya öyle baðýrýrdý ki! Yüreðimle o kadar çok savaþtýk ki! Bazen bana karþý gelirdi, Ama sonunu oda bilirdi. Bazen deli gönlünü, Gerçeklere siper ederdi. Nafile olduðunu anlayýnca, Boyun eðerdi. Þimdi buradan delicesine baðýrsam, Uzaklarda beni duyar mýsýn ki? Oralarda beni düþünür özler misin ki? Yok, gönlümün güzeli yok! Biliyorum, Belki þuan bensiz mutlusundur… Belki güzel yaþýyorsundur bu yalan hayatý… Unutmuþsundur birlikte geçirdiðimiz günleri… Belki de hala etrafa yalan gülücükler saçýyorsundur, Týpký yüzüme karþý gülümsediklerin gibi… Bu cihaný seninleyken gerçek sanýyordum biliyor musun? Ama sadece ön yüzünü görüyormuþum. Þimdi bu sahte hayatýn içini görüyorum. Gömülmüþüm tarihe battýkça batýyorum. Boþ ver be günlüm! Bu yürek hiç gülmedi ki! Hiç gün yüzü görmedi ki! Zamanlarý çilelerle geçti… Dertler hep eritti… Ey ayyüzlüm! Senin yürekte bendeydi. Gel alda, Yüreðimle birlikte de, Yaþasýnlar bu yalan güzellikleri seninle… Sakýn isyan sanma, Ben kendimden vazgeçmiþim zaten… Yüreðim mutlu olsun o yeter. Neden yüreðinin bu kadar mutlu olmasýný istiyorsun Diye sorarsan, Çünkü içinde hayallerimin meleðini yaþattým þimdiye kadar… Ve hala kazýlý orada, iz býrakýlmýþçasýna… Silmek istersen, Boþuna çýrpýnýrsýn… Çünkü kanla kazýlý, Derin yaralarla sýnýrlý… Boþ ver kalsýn! Hatýra kalýr iþte benden… Seni bekliyorum! Kendimi Azrail’e teslim ettim zaten! Unutma ki! Seni ölesiye sevdim… Þimdi bunlarý söylemenin bir anlamý kalmadý, Biliyorum… Her þeyi geride býraktýk… Þimdi býraktým kendimi zamana… Nereye sürüklerle sürüklesin... Ben gidiyorum! Yüreðimiz son gittiðin yerde. Buraya býrakýyor, Ve gidiyorum! HOÞÇA KAL HAYAL GÖZLÜM…
RÜZGÂR Sosyal Medyada Paylaşın:
ruzgar_809 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.