Yalnýzlýk duygusuyla, Gene iç içeyim ben. Aðlarým her gün ki gibi, Yalnýzlýðýma. Bakmayýn siz, aldanmayýn, Yüzümün güldüðüne. Yanarým, aðlarým hep, Sevginin yokluðuna. Aðlarým her gün , Yalnýzlýðýma.
Penceremden seyrederken, Çevremi. Kahkahalar atar sanki, Aðaçlardaki kuþlar, Yalnýzlýðýma. Bakýp yaþlý gözlerime, Alay eder hep, Kalbimdeki esir. Duygularýmla. Ýþte ben böyleyim. Kuþlar bile bakmazken yüzüme, Çöker karamsar duygular, Ýçime.
Beni bu hale getiren ne? Diye sorarým kendime. Hiçbir dostum çare bulamaz, Dertlerime kalbime.
Gene de severim ben, Rabbimi. Yalnýz O anlar derdimden, Açamasam bile derdimi kimseye, Yalnýz ona sýðýnýrým ben, O2na açýlýnca kalbimiz, Baðlanýr zincir gibi, Ümitlerimiz .
Turan Yalçýn 28.Þubat.1986
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turan Yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.