Oyun

saniyenin binde birine bölünmen
çaldýðýn zamanlardaki gibi
ve çalýndýðý andaki tedirginlik
o hep ardýna saklandýðýmýz kapýlarýn.

yine oyunu bozmak istiyorsun.yine ve en erken eve sen çaðrýlýyorsun.gitme diyorum...hava kararýyor.ellerimde oyundan kalanlar...
göz yaþlarý, kýskançlýklar, küfürler...
yere düþürdüðüm ayrýlýk bir de.bilirsin taþýyamýyorum ayrý gayrý.affet yapamýyorum.saçlarýn öyle aðýr geliyor ki bazen...ellerin ellerime öyle küçük geliyor ki.senin yaþýný taþýyamýyor yüzüm.acýný taþýyamýyor bu kardiyolojik sarsýntýlarla bastýrýlmýþ organ.

küstüðümüz an yeniden barýþmayý düþlemek,çocuk gibi.
adam gibi...

boþ sayfalara küsmek,yaþamayan ve bu yüzden yazamayan çok büyük bir þair gibi...
hiçbir zaman olamadýðým o acýlý adam gibi þair gibi...

gerçek gibi ürkütücü yalanlara bezeli,yalan kadar gerçek,aslýnda hiç olmayan bir hayat gibi...küsmek...
barýþmak için...
oyuncaklarýmýz için.
gitme diyorum.hava kararýyor.ve ben o parkta halen seninle barýþmayý bekliyorum.lanet olsun oyunbozanlýðýný bile seviyorum.

gelmedin.ben;
beni bul diye
saklambaç oynarken dahi
saklanmamýþtým zira.

’analog acýlar biriktiriyor
çocukluðunu duvarlardan söküp alan
zaman süsü verilmiþ
akrep ve yelkovan’

ama gelmedin.yalnýzdýk.o koca parkta tüm salýncaklar boþtu oysa.hayatýnda hiç aðlamamýþ bir çocuk,sýrf bu yüzden o parkta topraða verildi dün gece.

ziyan olundu bizzat
adýna yazýlan her þiirde.þimdi..son kez gel ve taziye süsü ver yokluðuma.

topraðýn binde birine bölündüm,çaldýðým hayatlar gibi.

analog yalnýzlýklarý söküyorum
çocukluðumun duvarlarýndan...ve

perde bu gece
son kez
kapanýyor...

Kürþat Uçar


Sosyal Medyada Paylaşın: