DELİ ŞAİR II

Küçük iken;
annem beni
sýrtýnda taþýrdý.
Bazen iþ çoðaldýðýnda;
davara katardý.
acýktýðýmda bazen keçi,
bazen inek,
bazen de eþekten
süt emerdim..

Bir gün çok acýkýrken;
Uzun kulaklýnýn memesine
doyasýyla yapýþmýþtým.
Eþeðin caný yanýnca;
tekmeði baþýma indirince;
aðlamýþtým..

Baþým yarýlmýþtý,
beynimse daðýlmýþtý.
Beynimi peynir diye yeyince;
çoðunu eþeðe kaptýrmýþtým.
Eþek benden akýllýlaþtý,
deliliðimse;fazlalaþtý.

O günden bu güne
hatýrlamýyorum üzüldüðüme.
Eþekler üzülmez ki;
yem verildiðinde.
Bundan böyle;
karýn tokluðuna
hep mücadele verdim.
Sýktýrmadým gýrtlaðýmý,
diþimi týrnaðýma takýp;
uymadým düzenin
dalkavukluðuna..

Neþem yok kimsede
Azrail tepeme binse de
savunurum hep hakkýmý.
Bu dünyada olmadým
kimselerin yakýný..

Yýktým çok
zülüm tahtýný,
gasp etmedim;
kimselerin hakkýný.
Feragat ettim sadece
garibanlara hakkýmý!...

M.Sýddýk SOLMAZ



NOT: Bu þiirim Nisan 1 þakasýydý!..













Sosyal Medyada Paylaşın: