İZMİRLİM

Cumhuriyet diye coþan adýnla
Damaklarda býraktýðýn tadýnla
Eri ile özdeþleþmiþ kadýnla
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Doðruyu gösterdin bizlere her dem
Ulusa yayýlsa sendeki erdem
Bir uhde kalacak kapansa perdem
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Kýskandým inan ki bir kere daha
Verdiðin hazlara biçilmez paha
Yine bak sen oldun çölüme vaha
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Bayraðýmda renksin gelincik gibi
Baðrýmda mihenksin gelincik gibi
Ruhumda ahenksin gelincik gibi
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Baþkentlim uyu sen afyon yuttun ya
Yükseklerde kaya, kýrda ottun ya
Kuzu çýktýn oysa sözde kurttun ya
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Ya! Ýstanbul, ne demeli ki sana
Avuç açtýn gýrtlaðýna basana
Nasýl da kýydýn be! Dürüst insana
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Cemil der ki gurur duydum izlerken
Yine hüsran kaldý vuslat özlerken
Tüm vatanda bu tabloyu gözlerken
Sevmemek mümkün mü Ýzmirlim seni

Cemil YILDIZ
31.03.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: