SENİNLEYİM BEN
Ben puslu gecede kopan bir fýrtýnayým
Geceleri sessizliðin içinden çýkýp yanýna gelen
Sokaklarda arayýþ içinde dolaþan bir gezgin
Nefesini duyabilmek için çok uzak diyardan gelen
Soðuk havalarýn ýsýtan rüzgarýyým ben
Yaðmurda ýssýz sokaklarda gezen
Sen uyurken
Kalp atýþýn uðruna dünyayý verenim ben
Uçuþ zevkine kanatsýz varaným ben
Ayrýlýk benim için zaman kavramýndan uzak
Sen yeter ki iste
Hava olurda gelirim yanýna
Bir baþka bedende yada
Yorgun gecelerin sabahýnda
Rüyalarýnda görüp de hatýrlayamadýðýn
Sanki tanýyorsun da
Nereden olduðunu çýkaramadýðýn
Kalbinin derinliklerinde hissedip
Elini tam tutacakken kaçýrdýðýným ben
Yüzünü soðuk sulara vururken
Aynanýn karþýsýnda saçlarýný tararken
Simaný gözlerim kapalý çizebilenim ben
Aslýnda senden bir parçayým
Hayallerinde hayat bulan
Sen yaþadýkça yaþayan
Sonsuza dek sensiz ama seninleyim ben...
Sibel AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.