Güneþ bir baþka doðar baharda, Kuþlar bir baþka öter. Kuzularýn, analarýna serenadýdýr bahar. Bahar, yeþilin beyaza üstünlüðüdür. Bahar, mormenekþenin, zambaðýn, çiðdemin kokusu, Kardelenin baþkaldýrýsýdýr. Allah’ýn insana bir lütfüdür bahar.
“Bir ilkbahar sabahý güneþle uyandýn mý hiç?” diye sorar þair. Bir baþkasý; “Bir bahar akþamý rastladým size, Sevinçli bir telaþ içindeydiniz” diye aktarýr gözlemlerini. “Baharý bekleyen kumrular gibi, Sen de beni bekle, sakýn unutma” diyerek tembihler sevdiðini bir diðeri. Hislerini baharla, baharýn vücuda yaydýðý enerjiyle aktarmaya çalýþýr birçok insan.
Bahar þarkýdýr, bahar türküdür, bahar þiirdir. Bahar sevgisi, insan sevgisidir. Bu sevgiyi yüreðinde taþýyan, þiddetten anlamaz, can incitmez.
Bahar da uyanýr tenler. Bahar ana sevgisi, baba sevgisi, evlat sevgisidir.
Bahar kokusunun hazzýný bilen, kötülerle bir olmaz. Papatya kokusuna, yanýk kokusu uyar mý hiç?