Öyle bir gecedeyim, düþ üstünde düþ durur Zaman hep seni çalar, akrep kendini vurur. Hazana döner bahçem, çiçek solar dal kurur Bilmem ki esen bu yel, beni nasýl savurur.
Elsiz ayaksýz kaldým, sen gidince uzaða Hangi kuþ yuva yapar hazan yemiþ bu baða Ben aþkýmý ünledim taþa, topraða daða Bu gün gözyaþý varsa, bir gün sesim duyulur.
Öyle tutsaðým þimdi kafeste bir kuþ gibi Aþk denilen ýrmaðýn ucu yok, yoktur dibi Bu gönül dergahýnýn yoktur gerçek sahibi Bir yaným buz keserken, öbür yaným kavrulur.
Uyansa börtü böcek, kelebekler dirilse Bu yýldýzlar üstüme, yorgan olup serilse. Üþürüm sen olmazsan, bütün iþýklar yansa Azap çeker bu gönül, sensiz nasýl durulur ?
Her karanlýk gecenin elbet vardýr sabahý Dert çeken yüreklerin kalmaz kimsede ahý Hayat denen bu yolda, yaþam hak ölüm sahi Gerçek olan alemde birgün mizan kurulur.
Ertürk DEMÝRCÝ
’’’Kulun iþlediði hayýr ve þer ameller adeta Mizan’da tartýlacaktýr.’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
RABATLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.