Yürüdü yollarca Yunus, Yürüdü daðlarca Yunus. Ýndi iniþ, çýktý yokuþ, Yürüdü, yürüdü Yunus... Mordu gökler, alazlandý, Nasýl yandý, nasýl yandý... Gözler sessizce yakardý, Yürek ateþ, daðlar kardý. Menzîle ki her bir adým, Kor nefesinde yakarýþ, Rûhu sýðmýyor kabýna, Yürür arýna arýna... Adýmlar Allah yoluna, Çýkar mý insan yarýna? Kim bile yandý hârýna... Gözü yaþlý düþtü yola, Nefsi ayaðý altýnda, Gözü yok gümüþ, altýnda. Allah’a doðru yöneldi, Baþka bir âlemde sanki. Bilinmeyen bir mekân ki, Ne içinde, ne dýþýnda.
Nerde eksik, Yunus doldu, Nerde yanlýþ, doðru oldu. Yanan yürekte serinlik, Mânâda bin bir derinlik. Ar etti ondan eðriler, Yunus gibi doðru oldu. Sustu birden kuþu, kurdu, Aðaçlar çiçeðe durdu. Dualar göklere doðru Yunus Yunus kanatlandý. Ýki hasým birbirine Yunus gibi dostça baktý. Kalplerden kalbe muhabbet Taþtý da sel gibi aktý.
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.