Öldün mü hiç gelmeden ecelin, Sardý mý beynini bilmediklerin, Kemirdi mi içini endiþelerin, Saklandý mý bir köþeye iyi niyetin,
Aðladýn mý hiç yumruklarýný ýsýrýp, dudaklarýný kanatarak. Yýkýldýn mý bir enkazý sarýnýp, dibine yapýþarak.
Her resimde bellidir Kalabalýk kimsesizliðim, Var mý bu sabahýn hatrý selamý. Her karede tutsaktýr Çalý çýrpýlýk ümitsizliðim, Kaldý mý hüznümün tek bir kelamý.
Geldin mi hiç bilmiyorum Ama görseydin acý kahvemin telvesinde aradýðým adýný Fallarýma çýkmazdýn. Bakýþlarýna sardýðým efkarýmý Ýçiþimle daðýlmasan bile Seni seviþimi severdin. Sevdin mi sen hiç Artýk sormuyorum, Ben nasýlsa hep seviyorum.
Naz ÇAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çakır Naz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.