Yüreðimi serdim senin önüne
Anlamadan dinlemeden vurdun böðrüme
Piþman ettin senle geçen günüme
Þimdi el salýyorum
Gel , gel de al beni diyorum
Biliyormusun ölüme
Zindanlarda geçti senle fani hayatým
Bir kaç gün bile gülmedin yüzüme vefasýz
Kaç gece sabahladý biliyormusun
Bilmezsin tabi yoktunki yanýmda
Bu titrek bedenim yorgansýz
Ateþler içinde yandý bu bedenim
Ateþim 39 tansiyon dersen tavanda
Ben çilelerle yoðrulurken
Görüyorum ki
Hiç bir eksilme olmamýþ
Senin havanda
Yüreðimden yýldýzlarýný söküp attým
Karaya vurmuþ bir gemi gibi yavaþ yavaþ battým
Gömülürken berrak sulara
Son bir kez
Evet son birkez de olsa
Ümitsiz sevdama ümitle baktým
Sanki duruyordu karþýmda gamsýz kedersiz
Benim yavaþ yavaþ tükenen ömrümden habersiz
Ömür tükensede umut tükenmezmiþ insanda
Son bir nefesi son bir sözü
Söyleyecek kadar derman kalýrmýþ kanda
Ses tok çýkarmýþ ömrün son anýnda
Burdayým boðulmama ramak kaldý
Benim mutlu günlerimi
Bir hayýrsýz gelip benden aldý
Bak iþte gidiyorum
Ýnanmazsan gel gör
Son gülün de elimde kaldý
Bir küçük mutluluðu çok gördün bana
Ben yinede þikayetçi deðilim sana
Belki bir bardak demli çay içersin
Sigaraný tüttürürken kana kana
Belkide piþman olur
Sende yataklara düþersin
Benim saf temiz sevdama yana yana
Artýk beni ilgilendirmiyor senin sevdan
Belki farkýndasýn biraz önce ayrýldý aradan
Bir güler yüzü
Bir mutlu bakýþý
Belki çýkarýr karþýma
Bizi yeri göðü yaratan
Adnan ÞAHÝN