BULUT VE DENİZ

BULUT VE DENÝZ

Hiç kimse sevmekle baþka birini aldatmýþ olmaz. Hele bir insan sevmekle asla. Eðer sevmenin güzel bir þey olduðu doðruysa tabi...
Artýk bazý þeylerin baþýna “hakiki”, “öz”, “gerçek”, “en”, gibi tanýmlar mý getireceðiz. Yoksa olmayanlarýn adýný mý deðiþtireceðiz.
Aþk diye anlatýlan þeyin þehvetten, sevgi denilenin hoþlanmadan, dostluðun geçici yol arkadaþlýðýndan farkýný nasýl koyacaðýz.
Aþk ne?
Hangisi aþk?
Sevdiði kýzý, geçtiði kaldýrýmdaki ayak izlerinde arayarak yýllarýný geçiren adam,
Sevdiði adamdan vazgeçmediði için bir kuleye kapatýlarak, yaþlanan kadýn,
Karýsý daha sonra aþýk olduðu arkadaþýyla mutlu olsun diye intihar süsü vererek ortadan kaybolan ve baþka bir ülkeye giderek sevdiði kadýnýn mutluluðu için kendi mutluluðunu feda eden adam,
Sevdiði adamýn hayatýný kurtarmak için ona yýlan olarak görünen kralla bir gece geçiren ve yýllarca bu acýyý çeken kadýn,
Seven adam,
Seven kadýn......
Hangisi Caner hangisi Tülin’di bilmiyorum ama herhalde böyle bir aþk yaþamýþ olmalýlar ki, büyük televizyon kanallarýnda ve ciddi gazete köþelerinde onlarýn “aþkýndan!” bahsediliyor.
Eðer, normal bir sevgi yaþasalardý herhalde bu kadar bahsedilmezdi.
Anlatacaðým kadýn ve erkek arasýndaki iliþki normal sayýlabilirdi ve yerel bir gazetenin üçüncü sayfasýnda bile yer bulamazdý.
Kadýn afrodit kadar güzel sayýlmazdý, adamda Roma heykelleri gibi erkek güzeli deðildi zaten.
Onlarý herkes deðil, onlar herkesi deðil, onlar birbirlerini sevmiþlerdi.
Kadýn beyaz bir bulut,
Adam derin bir deniz
Kadýn kendini görüyor adamda, adam rengini alýyor kadýndan.
Kadýn adama dokunuyor ýslanýyor, adam kadýna dokunuyor heyecanlanýyor.
Kadýn bulut kadar yumuþak, adam deniz kadar hýrçýn ve kýrýlgan
Kadýn ve adam
Bulut ve deniz....
Önce insandý. Önce bunu hissetti. Kiþiliði olan, saygýn, gururlu bir insandý. Sonra kadýndý. Sevilen, uðruna fedalar yapýlan, okþanan, dokunulan, heyecanlanan ve öpülesi bir kadýn. Kendini kadýn gibi hissediyordu.
Bir insaný sevmek ondan baþka bir insan yaratmaktýr.
Bir insan otuz üç yaþýnda doðarsa doðum sancýsýný annesi çekmez. Biraz geç kalmanýn telaþý birazda yaþanmýþlýklarýn piþmanlýðý vardýr bu acýya eþlik eden.
Adam sevgisinden bir kadýn yaratýrken kendi doðumuna da ebelik yapýyordu. Sevgi baþka iki insanýn iliþkisi olmuþtu.
Kadýn adamý hiç traþ olurken görmedi, adamda kadýný gecelikle dolaþýrken hiç.
Kadýnýn bir dünyasý vardý yaný baþýnda deniz,
Adamýn baþka bir dünyasý var,beyaz bulutla kaplý.
Ne adam kadýný deniz olmaya zorladý, ne de kadýn onun bulut olmasýný istedi.
Kadýn hep beyaz bir buluttu
Adam hep deniz olarak kaldý..
Ve belki sevgi buydu,
Aþk bu olmalýydý...




ALÝZARÝN
2004- ANKARA



Sosyal Medyada Paylaşın: