Ey efsunlu gece sakla ruhumu, Ay sakýn ele verme beni, Sen sakla sýrlarýmý Samanyolu, Sen benden bihaber yaþa sevgili, Sonsuzluðu verdim aþkýmla sana, Gelen her yeni baharda, Ýlkinde yeni sevdalara yelken aç, Sonun baharýnda hüznünle hatýrla, Bir kenarda boynu bükük dururum. Ses etmem kalbinin bir köþesi, Yeter bana orada huzur bulurum. Sen yaþa yalan sevmeleri, Yaþa bebeðim hayatý doyasýya, Korkma Azrail yaklaþamaz sana, Gözlerinde saklansýn sonum, Ölümleri ruhundan aldým ben, Kalbimin yanýna, cebime koydum. Vakit geliyor, gidiyorum.
Gün bir baþka doðacak ikimiz için, Ben seninle baki bir uykuya dalacaðým. Sen o gecede kýzýl ateþinle yanacaksýn. Ben gözlerimi sana kapayacaðým. Bir daha açýlmayacak gözkapaklarým. Sen arayacaksýn sýcaklýðýmý, Buz daðý öpüþlerinde, Ben son nefesimi çekeceðim usulca, Sen þen þiirler yazarken, Delice seviþmelerinin sonunda, Çoktan gitmiþ olurken ben, Anlam veremeyeceksin sevgili, Düþen bir damla yaþa, güzel gözlerinden.
Geceler yarýlanacak sancýlarýyla, Kaçamak molalarýnda elinde telefon, Bu gece arayacaksýn beni, Duyacaksýn o soðuk tonda, Sen diye verilen son nefesimi. Benden aldýðýn her þeyi, Saklayacaksýn yüreðinin bir köþesinde, Benden çaldýðýn ne varsa, Naftalin kokusuna boðulacak, Ceviz iþlemeli sandýklarda, Ve bir ah düþecek peþine, Gelecekte mutluluðun için bir dua, Sen mutlu olacaksýn ben yiterken, Kimseler bulamayacak beni bende, Karanlýklara düþerken cesedim. Sen sevinçleri yaþayacaksýn. Ben senin þehrine gömüleceðim.
Sessizce gidiyorum iþte, Sýrrýma mazhar olan dostlarým. Sakýn üç kuruþa satmayýn beni, Bildikleriniz sizde kalsýn. Bak veda etmiyorum sizlere, Bu þiir ve bu veda, Sadece o tapýlan sevgiliye, Biliyorsunuz sizde, Onda ne deðersiz olduðumu, Hüzün düþmesin gözlerinize, Ey efsununda yittiðim gece, Ey beni ele vermeyen ay, Ey sýrrýmý saklayan Samanyolu, Bir fýsýltý verin sevdiðimin düþlerine, Anlatýn ona sonumu, Gözlerimden onun düþtüðünü, Son nefesimde adýný söyleyerek, Bu dünyadan göçtüðümü. Anlatýn martýlar çýðlýklarýnýzla, Adýma verilen gariban sela, Sen söyle ona ne olur Ýstanbul’a,
Þimdi gitme vaktidir artýk, Kan çanaðýna döndü yine, Gözyaþlarýmý sildiðim mendilim. Ben seni sevmekle tükenmiþim. Ne mutlu bana sevgili, Hayata sende son vermiþim. Aþkýmý býrakýyorum sana emanet, Ýnsanlarýn gözlerinde saklanýrken ihanet, Sen sadýk ol bana kadýným. Bu dünyada olmadý belki vuslatýmýz ama, Huzuru mahþerde seni beklerken bulacaksýn. Aþký sürüp gözlerime bakacaðým sana, Sana öyle bir sarýlacaðým. Ayrýlýk bile aðlayacak kavuþmamýza, Seni býrakmamacasýna yaþayacaðým. Elveda sevgili, elveda. Ben ölüyorum artýk caným. Yaþamalarýn en güzelini býrakýyorum sana...
Haydi bir kahkaha at ardýmdan, Sarýl o belirsiz siluetlere, Özlediðim gibi özlersen bir gün, Gelirim sana ruhumla bir gece, Sen üzülme yeter ki gülüm. Hüzün sinmesin gözlerine, Sen yaþa kadýným, ben ölürüm, Bir deðil binlerce kez senin yerine...
/ Gece yarýsý, Kadýnýn elinde telefon, Geçmiþindeki adamý aradý. Çaldý.... Çaldý.... Çaldý.... Ölen bir adamýn aþkýndan geriye, Bir cevapsýz arama kaldý/
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.