Berfo dünya güzeli
Alýmlý...
Sanki bir güneþ parçasýndan.
Hilal kaþlarý
Maviye çalardý gözleri...
Esmer topraktan
Böyle güzel nazara gelir.
Dünya küçüldükçe
O büyüdü, serpildi...
Eski rivayettir:
"Er buðday kýz arpa boyu geliþir"
Berfo insan güzeli
Ay...gökteki aya benzerdi.
Sonra bir bezirgan baþýna musalat!
Babasý yaþýnda! "Ben isterim Berfo’yu"
Babasý " Kýsmetse olur dedi"
Düðün dernek kuruldu...
Berfo karalarý giyindi;
Haykýrarak, tepinerek
Lakin demirden bir kafes içinde
Bu küçük bedenle ne yapsýndý?
Annesi:" Ey havar nebiler aþkýna
Sultan Þeyhmus adýna Berfo’mu eritmeyin bu pir bedenle"
Berfo dile geldi:
"Ben karý soðuk bilirdim oysa ne buzlu ölümler varmýþ!
Uçsuz bucaksýz bildiðim dünya meðer bir tabutmuþ!"
Bir kader çizilmiþti alný içine
Berfo: "Onlar güçlü, onlar mutlu benimle
Bense ölümler içindeyim"
Berfonun karý (berfin) karadýr
Bu aðýtýn içinde...
Düþündükçe;
Kemiren karýncalarý hissettim beynimde.
Berfo sephada ecelin pençesinden kývranýrken
Sicimler imana geldi koptu birden...
(Sessiz kelebeklerin cennetindeyim)
Þiir notlarým.
Z.DEVRÝM-2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.