SEN AĞLAMA

Unutulsa keþke tüm yaþananlar!
Bir hamlede sinilip atýlsa…
Kalmasa hiç hafýzada…
Yaþanmamýþ sayýlsa…
Biz seninle neler yaþadýk deðil mi?
Silgi gibi kolay silemezsin ki!
Kazýmýþsýn bir kere derinine,
Gecelerine,
Doðan güneþine,
Gözlerine, beynine…
Nasýl sileceksin ki?
Hatýrlýyor musun?
Ýlk âþýk olduðumuz o aný…
Ne zaman onu düþünsem,
Ne zaman onu görsem,
Nasýl da çarpardýn deðil mi?
Öyle bir atardýn ki!
Onun hissetmemesi için,
Bazen kaçamak gözlerine bakardým.
Ona âþýk olduðumuzu hissedince,
Ne zaman beni görse,
Nasýl da gülümserdi yüzüme.
Ýnkâr edemem,
Evet,
Bazen utanýrdým, titrerdim karþýsýnda…
Ama derler ya,
Sevmek; seni seviyorum demek deðil,
Seni seviyorum derken TÝTREMEKTÝR diye…
Ýþte onu sevdiðim kadar,
Titrerdim bende…
Âþýk olduðum kadar da,
Üþürdüm gecelerde…
Bana sen diyorsun da,
Senin onu görünce atýþlarýna ne demeli!
Sen deðil ben rezil olurdum o zaman…
Sonra da yalnýz kaldýðýmýzda,
Neden bunlarý ona söylemedin diye bana kýzardýn.
Konuþamazdým ki karþýsýnda!
Ne olduðunu anlamadan,
Dilim tutulurdu o anda…
Konuþacak kelime bulamazdým bazen.
Bazen de kelimeleri beynimde toplayamazdým.
Unutulmuyor ki o anlar.
En sonunda cesaretimizi toplayýp ta,
Ona sevdiðimizi nasýl da söylemiþtik
Hatýrlýyor musun?
O an öyle güzel bakýyordu ki gözlerimin içine!
Sanki seni izliyordu içimde…
O tatlý gülümsemeleri hala çýkmýyor aklýmdan…
Sonra birden elimi tuttuðunda,
Neler hissetmiþtin?
Çok titredin deðil mi?
Yerinde duramýyordun.
Bana hiç sorma,
Hiç bir þey hissetmiyordum o anda…
Yanaðýma küçücük buseyi kondurduðunda…
Sonra sonra birden arkasýný dönüp koþtuðunda,
Ve biraz uzaklaþtýktan sonra,
Arkasýna tekrar dönüp el salladýðýný görünce,
Onunda bizden hoþlandýðýný hissetmiþtik o an.
O gece uyumamýþtýk deðil mi?
Benim aklýmda o,
Sende ise ismi...
Mahallemizden taþýndýðýný,
Tanýdýk bir arkadaþýmdan öðrenmiþtim.
O gün ben gözyaþý,
Sen ise kan aðlýyordun…
Gün geçtikçe onu arar olduk.
Evlerine gider boþ odalarýnda dolaþýrdýk,
Aðlamaktan ayakta duracak halim yoktu.
En çok onun odasýnda sabahlamýþtýk deðil mi?
Artýk gelmeyeceðini anlayýnca,
Umutlar ikimizde de tükenmiþti.
Ama sen hala geleceðini ümit ediyordun…
Ne zaman gelmeyeceðini söylesem,
Karþý çýkýyordun gelecek diye…
Zaman aylarý sürükledi,
Aylar ise yýllarý,
Artýk hiçbir umut kalmamýþtý bizde…
Belki bizi unutmuþtur diye,
Düþüncelere sarýlýp duruyorduk…
Artýk gözyaþlarý geride kaldý.
Þimdi ise sadece gülüyoruz…
Kim bilir nerelerdedir þimdi!
Ne yapýyor, nasýldýr?
Sence o da bizi düþünüyor mudur hala?
Nerde diyorsun deðil mi?
Zaman unutturmuþtur ona,
Derken bir arkadaþým,
Onun bugün annesiyle misafirliðe,
Bir komþuya geldiðini duymuþ ve bana söylemiþti.
O an sevinçten ne yapacaðýmýzý bilememiþtik.
Arkadaþlarýna,
Rüzgârý gördünüz mü? Hala burada mý? Diye sormuþ.
Hala unutmamýþ bizi…
Ne çok sevinmiþtik o zaman…
Aklýmý kullanamýyor,
Elimde olmadan koþuyordum hiçbir þey hissetmeden,
Öyle koþuyordum ki, mahalle aralarýndaki
Giden arabalarý bile geçiyordum.
Her adýmýmda ona yaklaþtýðýmý hissettikçe
Heyecanlanýyordum.
Arkadaþlarýyla kapýnýn önünde oturuyordu.
O tarafa doðru hýzla koþuyordum…
Ve onu karþýmda görünce,
Birden duraksadým…
Sanki ilk karþýlaþmamýz gibiydi…
Onu öyle çok seviyorduk ki,
Durduramýyordum seni…
Gözleri hala güzeldi…
Nefesimi o kadar çok veriyordum ki!
Tutmaya çalýþýyor
Ama baþaramýyordum.
Aklýmý kontrol altýna alýnca,
Her þeyi fark etmeye baþlamýþtýk.
Yerinden kalkýp boþ bir sokaða yol aldýðýnda,
Arkasýndan yürümeye baþlamýþtýk.
Ona her yaklaþtýðýmýzda heyecaným býrakmýyordu beni…
Aramýzda bir adým kadar mesafe kalmýþtý ki!
Sýrtýna dokunup bana doðru dönmesini istemiþtim ama
Ona dokunmak için cesaretimi bulamamýþtým.
Elim kalkmýyordu…
Titreyiþimi hissediyordum…
Arkasýndan yürüdüðümü fark etmiþ olacak ki!
Hemen arkasýna dönmüþtü…
Birden duraksadým.
Hiçbir þey yapamýyor, konuþamýyor,
Yerimde öylece duruyordum.
Gözlerime öyle derin bakýyordu ki!
Sonra iki dudaðýn arasýndan iki kelime çýkmýþtý.
MERHABA RÜZGÂR…
Söyleyecek söz, kelime bulamýyordum.
Aklýmý yitirmiþ gibiydim.
Kelimelerim aðzýmda düðümleniyor,
Söylemek istediðim söz aklýma gelmiyordu.
Ve birden kontrolsüzce ‘merhaba’ dedim.
Seni durduramýyordum.
Öyle atýyordun ki!
O hissediyordu sanki…
Hep gülümsüyordu yüzüme.
Öyle güzel ki!
Ona alýþmak için biraz konuþmak istedim.
Bir kaldýrýma oturmuþtuk.
Hala gözlerim onu izliyordu…
Gülümsemesi hiç bitmiyordu.
Taþýndýklarýný neden söylemediðini sormuþtum.
Benim üzülmemem içinmiþ…
Ama eninde sonunda duyacaðýmý o da biliyordu.
Ona özlediðimi söyleyip,
Sevdiðimi haykýrmýþtým gözlerimle gözlerine.
0 da bana demiþti, bende seni özledim diye.
Gerçekten hala unutmamýþtý bizi.
Elimi tutmuþ hiç býrakmýyordu…
Sanki bir daha gelmeyecek,
Görmeyecek gibi…
Gerçekten de öyle oldu…
Gitme zamaný geldiðinde,
Bu sefer arkasýndan izliyordum onu.
Gitme desem nafile…
O da istemiyordu belki de ayrýlmamýzý fakat
Acý gerçekti…
Arkasýndan el sallayýp uzaklaþýyordu benden.
Ve bir arabaya binip giderken,
Birden koþuyor, gözlerim arabayý kaçýrmýyordu…
O da arabanýn arka camýndan hala el sallýyordu…
Sessizce aðlayýþýný görüyordum…
Nefesim kesilene kadar koþuyordum…
Ve nefesimin tükendiðini hissedince,
Duraksamýþtým…
Araba gözden kayboluncaya kadar,
El sallýyordum gözyaþýlar ile
Bir daha hiç dönmemek üzere…
O günden beri hala onu düþünüyor,
Geceleri feryat ediyorduk…
Onun yürüdüðü her sokaðý,
Adým gibi ezberlemiþtik artýk…
Onlarýn evinde sabahlýyorduk hep.
Onu düþünerek geçiyordu günlerimiz.
Bir kocaman acý gerçek vardý,
GERÝ DÖNMEYECEK…
Hiçbir umut yoktu…
Deli gibi geziyorduk sokaklarda deðil mi?…
Kaldýrým taþlarýnda oturup,
Aðlayýþlarýmýz bitmiyordu…
Koca yýl daha geçmiþti.
Düþüncelerim hiç bitmiyordu.
Onunla yatýyor onunla kalkýyorduk sanki…
Keþke ev adresini alsaydým diye,
Kendimi yiyip duruyordum…
Þimdi her þey geride kaldý.
Hala unutamadým onu…
Hala aklýmda gezip duruyor…
Belki o da bizi düþünüyordur hala,
Hala aklýnýn bir ucundayýzdýr…
Belki unutmuþtur,
Belki de artýk önemsemiyordur…
Düþüncelerimi yitirmiþtim.
Doðru dürüst düþünemez olmuþtum.
Sence bir daha karþýlaþýr mýyýz?
Ne dersin?
Hayýr deðil mi?
Küçük dünya ama
Hangi ülke, hangi þehir, hangi ilçedir kim bilir…
Belki hayatta deðildir…
Tamam, yaþadýðýný hissediyorsun ama
Þimdi birbirimize kýzmanýn bir anlamý yok be yürek…!!!
Geçmiþ geçmiþte kaldý…
Önümüzde daha yürüyecek yol var.
Kim bilir daha ne engeller çýkacak karþýmýza!
Yürümeye devam be kader ortaðým!
Korkma!
O hala içimizde…
Onun gözleriyle hayata bakmaya devam edecek,
Onun nefesiyle yaþayacaðýz…
Korkma yüreðim!
Sen kan kusma…
Aðlama…
Artýk çýrpýnýþlarýn boþuna…
Yaþamayalým unutulmak korkusuyla…
Yaralarýna dokunma!
Uðraþma boþuna,
Hayat ezdi artýk bizi…
Ayýrdý bizden sevdiðimizi…
Aðlama ne olur!
Kan aðlama…!!!
Sen aðlama…!!!

RÜZGÂR




















Sosyal Medyada Paylaşın: